Αυτοί μπορούν! Θέλουν;
Ζώντας για
δεκαετίες μέσα στην κοινωνία της ΑΕΚ διαμορφώνεται ως πραγματικότητα η
έκφραση: «Είναι διαφορετικό να είσαι ΑΕΚ». Πάντα ήταν διαφορετικό. Ακόμα
κι ο τρόπος που έπεσε η ομάδα είναι διαφορετικός, όπως έγραψε ο καλός
φίλος και συνάδελφος Άρης Ασβεστάς: «Ακόμα και την ώρα της πιο μαύρης
σελίδας στην ιστορία της, η ΑΕΚ ήταν ΑΕΚ. Και έπεσε ως ΑΕΚ. Δηλαδή χωρίς
βοήθειες, χωρίς δεκανίκια, χωρίς εξυπηρετήσεις, χωρίς διαπλοκή. Πάλεψε
μόνη και αβοήθητη, όπως προστάζει η φύση της και όπως πορεύεται αυτά τα
89 χρόνια», τα λόγια του Άρη και δεν αλλάζω ούτε κόμμα.
Τώρα όμως ήρθε η ώρα των αποδείξεων, όχι γι’ αυτούς που είναι ΑΕΚ, αλλά γι’ αυτούς που μπορούν να δώσουν όραμα στον κόσμο της. Μετά το ισχυρό σοκ του υποβιβασμού δεν πιστεύω ότι υπάρχει άλλη λύση από το να γκρεμίσουν τα φράγματα ανάμεσά τους, οι άνθρωποι που έχουν γράψει την ιστορία της μέσα στους αγωνιστικούς χώρους. Δεν μ’ ενδιαφέρει η μέχρι τώρα άποψη του Ντέμη για τον Μπάγεβιτς, του Τσιάρτα για τον Ντέμη, του Μελισσανίδη για οποιονδήποτε. Αυτό που εξετάζω είναι η επόμενη μέρα με όλους αυτούς, τον έναν δίπλα στον άλλον. Με τον Δέλλα, τον Ζήκο, τον Λυμπερόπουλο. Με τα… τοτέμ Παπαϊωάννου, Νεστορίδη σε δικούς τους ρόλους. Με τον Μαύρο σε μία επιστροφή που του αρμόζει. Όλους μαζί κι όχι τον καθένα χώρια. Αυτή τη στιγμή υπάρχει… φωτιά. Ο κόσμος περιμένει να δει πραγματικές λύσεις.
Να αποδειχθεί ότι όντως είναι διαφορετικό να είσαι ΑΕΚ. Να φουντώσει η πυρκαγιά και να γίνει καύσιμο για την επόμενη μέρα. Την καλύτερη. Την εξίσου μοναχική, αλλά ηδονική. Τη μέρα της επιστροφής, με όλες τις δυνάμεις της ομάδας ενωμένες. Περιμένω πώς και πώς να δω μία φωτογραφία με όλους αυτούς δίπλα-δίπλα να μιλούν για το μέλλον της ΑΕΚ. Τότε να είναι σίγουροι ότι θα έχουν τους πάντες στο πλευρό τους. Έφτασε η ώρα των αποδείξεων. Όχι για τους απλούς φίλους της ομάδας. Αυτοί (εκτός των λίγων ανεγκέφαλων) απέδειξαν την αγάπη τους με τις περίπου 160.000 εισιτήρια στα φετινά ματς. Τα ματς που ο καθένας ήξερε ότι θα ήταν ψυχοβγαλτικά, αλλά ο κόσμος ήταν εκεί. Κι έμεινε μέχρι το τέλος. Ρούφηξε μέχρι και την τελευταία σταγόνα από το… δηλητήριο. Τώρα είναι η ώρα των αποδείξεων για τους λίγους. Γι’ αυτούς που μπορούν, αρκεί να θέλουν…
Τώρα όμως ήρθε η ώρα των αποδείξεων, όχι γι’ αυτούς που είναι ΑΕΚ, αλλά γι’ αυτούς που μπορούν να δώσουν όραμα στον κόσμο της. Μετά το ισχυρό σοκ του υποβιβασμού δεν πιστεύω ότι υπάρχει άλλη λύση από το να γκρεμίσουν τα φράγματα ανάμεσά τους, οι άνθρωποι που έχουν γράψει την ιστορία της μέσα στους αγωνιστικούς χώρους. Δεν μ’ ενδιαφέρει η μέχρι τώρα άποψη του Ντέμη για τον Μπάγεβιτς, του Τσιάρτα για τον Ντέμη, του Μελισσανίδη για οποιονδήποτε. Αυτό που εξετάζω είναι η επόμενη μέρα με όλους αυτούς, τον έναν δίπλα στον άλλον. Με τον Δέλλα, τον Ζήκο, τον Λυμπερόπουλο. Με τα… τοτέμ Παπαϊωάννου, Νεστορίδη σε δικούς τους ρόλους. Με τον Μαύρο σε μία επιστροφή που του αρμόζει. Όλους μαζί κι όχι τον καθένα χώρια. Αυτή τη στιγμή υπάρχει… φωτιά. Ο κόσμος περιμένει να δει πραγματικές λύσεις.
Να αποδειχθεί ότι όντως είναι διαφορετικό να είσαι ΑΕΚ. Να φουντώσει η πυρκαγιά και να γίνει καύσιμο για την επόμενη μέρα. Την καλύτερη. Την εξίσου μοναχική, αλλά ηδονική. Τη μέρα της επιστροφής, με όλες τις δυνάμεις της ομάδας ενωμένες. Περιμένω πώς και πώς να δω μία φωτογραφία με όλους αυτούς δίπλα-δίπλα να μιλούν για το μέλλον της ΑΕΚ. Τότε να είναι σίγουροι ότι θα έχουν τους πάντες στο πλευρό τους. Έφτασε η ώρα των αποδείξεων. Όχι για τους απλούς φίλους της ομάδας. Αυτοί (εκτός των λίγων ανεγκέφαλων) απέδειξαν την αγάπη τους με τις περίπου 160.000 εισιτήρια στα φετινά ματς. Τα ματς που ο καθένας ήξερε ότι θα ήταν ψυχοβγαλτικά, αλλά ο κόσμος ήταν εκεί. Κι έμεινε μέχρι το τέλος. Ρούφηξε μέχρι και την τελευταία σταγόνα από το… δηλητήριο. Τώρα είναι η ώρα των αποδείξεων για τους λίγους. Γι’ αυτούς που μπορούν, αρκεί να θέλουν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου