@ Υπάρχει ένα παιχνίδι λοιπόν στις 3 της Κυριακής που απέκτησε μεγαλύτερη σημασία από αυτή που περιμέναμε να έχει. Πολύ μεγαλύτερη. Οπως συμβαίνει με όλα τα παιχνίδια μετά από γκέλα και ιδίως φέτος που μια εκτός έδρας ισοπαλία, σαν αυτή του προηγούμενου Σαββάτου, ήταν σαν... πέντε ήττες. Τα ιδιαίτερα στοιχεία του παιχνιδιού γίνονται περισσότερο με τις δύο απουσίες των παικτών που όταν έπαιζαν ήταν οι 2 από τους 3 καλύτερους. Και σαν κερασάκι στην τούρτα έρχεται και η σκέψη του Δέλλα για αποκλεισμό από την 11αδα και κατά συνέπεια από την αποστολή του Κορδέρο. Του αντικειμενικά ποιοτικότερου παίκτη της ΑΕΚ που ιδίως στα δύο πρώτα παιχνίδια ήταν μια κλάση πάνω από όλο το... γήπεδο. Είναι ένα ρίσκο όπως και η νέα αλλαγή συστήματος που φαίνεται έτοιμος να πάρει ο Δέλλας που, όσο κι αν είναι, που είναι, τελείως χαζά τα σενάρια για τον προπονητή που βοήθησε τον Αρη περισσότερο σαν προπονητής του Αστέρα Τρίπολης από ότι της ίδιας της ομάδας της Θεσσαλονίκης, βρίσκεται υπό πίεση.
@ Με την ευκαιρία να επαναλάβω πως είμαι υπέρ της πίεσης και χαίρομαι που περισσότερες δικαιολογίες για την ομάδα και το τεχνικό τιμ βρίσκουμε εμείς απ' έξω παρά το αφεντικό της ομάδας. Αυτό σημαίνει πως επιτέλους μετά από πάρα πολλά χρόνια στην ΑΕΚ δεν υπάρχουν πλέον οι εύκολες, και πολλές φορές ψεύτικες, δικαιολογίες για όλα. Οπως επίσης δεν υπάρχει ικανοποίηση για την προσπάθεια των παικτών μετά από απώλεια βαθμών από τον ΑΟ Περιστερίου. Μην ξεχνάμε πως η ΑΕΚ είναι μια ομάδα που ο πιο αγαπημένος, μέχρι τώρα, πρόεδρος της είχε απολύσει δεύτερη αγωνιστική (!) έναν από τους μεγαλύτερους και πιο αγαπητούς προπονητές στην ιστορία της ομάδας επειδή έχασε 1-0 στο Καραϊσκάκη από τον ΟΣΦΠ! Και καπάκι πήρε δυο πρωταθλήματα κι ένα κύπελλο. Δεν συγκρίνω ούτε εποχές, ούτε ομάδες, ούτε κατηγορίες. Απλά καλό είνα να θυμομαστε τι σημαίνει πραγματική πίεση και απαίτηση και πάνω από όλα τι σημαίνει ΑΕΚ. Πολλές φορές τα προηγούμενα χρόνια είχα γράψει πως η ΑΕΚ ιστορικά δεν ήταν ομάδα μόνο... διασκέδασης και ψυχαγωγίας, ούτε ρυθμιστής του... πρωταθλήματος. Ηταν διεκδικήτρια ΠΑΝΤΑ κι αυτό είναι το απόλυτα φυσιολογικό.
@ Ας γυρίσουμε όμως στο θέμα της Κυριακής. Η γκάφα που έγινε με τους ξένους και για την οποία είχαμε μιλήσει από την επομένη που έκλεισε ο Τσιρίλο και όχι κατόπιν εορτής πράγματι κάνει σταυρόλεξο κάθε Κυριακή την επιλογή εντεκάδας και αποστολής. Παίζουν παίκτες όπως ο Τσουκαλάς, ο Γροντής, ο απογοητευτικός μέχρι τώρα Ρόβας που αφού ζήτησε περισσότερη ψυχή ας κάνει την αρχή ο ίδιος και στα τρία ματς, ο πρώτος βασικός και στα τρία, κι από την άλλη μένουν εκτός αποστολής παίκτες εντεκάδας όπως ο Πόποβιτς, ο Μπρέσεβιτς, ο Ράμα ακόμη κι ο Τσιρίλο που μπορεί να έκλεισε δυο θέσεις σε δυο περιορισμούς που είχε η ομάδα, ξένους και άνω των 33, αλλά ακόμη και σε αυτή την ηλικία είναι καλύτερος από όλους τους κεντρικούς αμυντικούς. Ομως πλέον είναι αργά να διορθωθεί αυτό. Και καλείται ο Δέλλας που για τον σχεδιασμό δεν έχει αποκλειστική ευθύνη ούτε στα καλά ούτε στα άσχημα να βρει λύση. Για αυτό πληρώνεται, για αυτό είναι στην καρέκλα. Προσωπικά δεν θα άφηνα έξω τον καλύτερο παίκτη της ομάδας αλλά αυτές είναι απόψεις και η άποψη που μετράει πάνω από όλες είναι φυσικά του προπονητή ο οποίος κρίνεται. Και όπως ξέρει πολύ καλά κι ο ίδιος η πίστωση χρόνου που του δόθηκε μαζί με την... ευλογία δεν είναι απεριόριστη. Εύχομαι να τους φωτίσει όλους ο Θεός να κάνουν το καλύτερο. Εμείς θα είμαστε εκεί. Δίπλα στην φανέλα, στο πιο σημαντικό παιχνίδι του Σαββατοκύριακου που είναι πάντα αυτό που παίζει η ΑΕΚ. Με όποιον κι αν παίζει και σε όποια διοργάνωση. Καλή αρχή και στα παιδιά μας στο μπάσκετ και στο βόλεϊ. Πετάμε ξανά. ΨΗΛΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου