ΤΑ ΣΦΗΝΑΚΙΑ ΤΟΥ ΚΕΤΣΕΤΖΟΓΛΟΥ..

@ Πέρυσι ο Μπαργκάν ήταν ένας παίκτης που πράγματι θα μπορούσε να κάνει διαφορά στην ΑΕΚ. Προσπάθησε να τον πάρει η ομάδα αλλά χωρίς λεφτά ήταν μάλλον... δύσκολο. Σίγουρα θα ήταν στους 14-15 πρώτης γραμμής και φέτος. Εντεκαδάτος δεν ξέρω γιατί και ο Πλατέλλας και ο Πόποβιτς είναι παίκτες που δεν τους βγάζει εύκολα ο Μπαργκάν από την εντεκάδα. Εχει ωραία χαρακτηριστικά σαν παίκτης, είναι ποδοσφαιρόφατσα αλλά στα 25 του δεν έχει κάνει το μπαμ. Δεν είμαι καθόλου βέβαιος πως για την ΑΕΚ της Β Εθνικής και του κυπέλλου Ελλάδος, μην την ξεχνάμε αυτή την παράμετρο για του χρόνου, και πολύ περισσότερο για την ομάδα της Α και της Αγιά Σοφιάς ο Μπαργκάν θα μπορέσει να έχει θέση στο ρόστερ. Μου αρέσει που θέλει να έρθει, πολλά παιδιά θέλουν να έρθουν αλλά νομίζω πως οι παίκτες που θα πάρει η ΑΕΚ σε αυτή την θέση για του χρόνου θα πρέπει να είναι πολύ καλύτεροι από αυτούς που έχει φέτος. Το ίδιο συμβαίνει και με πολλούς άλλους. Η ΑΕΚ έχει γίνει πόλος έλξης για ποδοσφαιριστές και όσο περνάει ο καιρός θα γίνεται και περισσότερο. Αλλά εκεί στα άκρα της επίθεσης οι παίκτες που πρέπει να έρχονται πλέον για την Α Εθνική και την Αγιά Σοφιά είναι παίκτες σαν τον Σαμαρά, τον Φετφατζίδη, που θα είναι τρέλα με τα κιτρινόμαυρα και τον Δικέφαλο στο στήθος, άντε στην Β Εθνική τον Αραβίδη επειδή κάνει σούπερ χρονιά φέτος. Αποψη μου. Ο χρόνος θα δείξει.

@ Βλέποντας φωτογραφίες αλλά και μαθαίνοντας πράγματα για τις σχέσεις και στα αποδυτήρια της ΑΕΚ αλλά και έξω από αυτά νομίζω πως υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να φτιαχτεί ένα κλίμα ανάλογο με αυτό του ΟΣΦΠ για το οποίο μιλήσαμε χθες και στην δική μας ομάδα που να ενισχύεται όσο περνάει και ο καιρός και οι υποχρεώσεις γίνονται πιο πιεστικές. Μπορεί να είναι δεδομένο, και να το γνωρίζουν πρώτοι από όλους οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές πως του χρόνουν τέτοια μέρα δεν θα είναι όλοι εδώ και σε δύο χρόνια θα είναι ακόμη λιγότεροι οι εκλεκτοί που θα καταφέρουν να πατήσουν το χορτάρι της Αγιά Σοφιάς... Ομως μαζί με τον εθισμό στις νίκες, την ψύχωση με τις νίκες και το όσο το δυνατόν μεγαλύτερα σκορ που βλέπω με χαρά πως σιγά σιγά περνάει στην ομάδα υπάρχει και αυτή η ανάγκη να καλιεργηθεί αυτό το κλίμα θυσίας του ενός για τον άλλον όχι μόνο στον αγωνιστικό χώρο από τους 11 που παίζουν αλλά σε όλους ακόμη και στα παιδιά που δεν μπαίνουν ποτέ στην αποστολή. Αυτό είναι βέβαια δουλειά και του προπονητή με όλο του το τιμ αλλά και του Βασίλη Δημητριάδη που έχει έναν αθόρυβο αλλά πολύ σημαντικό ρόλο στην ομάδα. Ο τόνος δίνεται από την σοβαρότητα και τον επαγγελματισμό που υπάρχει χάρη στην διοίκηση Μελισσανίδη σε όλο το ποδοσφαιρικό τμήμα. Ο παίκτης δεν έχει να σκεφτεί τίποτε άλλο εκτός από την προπόνηση του και το έστω και ένα λεπτό που θα του δοθεί η ευκαιρία να φορέσει την φανέλα και να παίξει μπροστά σε κόσμο που ζηλεύουν σχεδόν όλες οι ομάδες της Σούπερ Λιγκ. Οταν το ΑΕΚ - Τριγλία μαζεύει πολύ περισσότερο κόσμο από το ΠΑΟ - ΟΣΦΠ δεν χρειάζεται να ειπωθεί ή να γραφτεί τίποτε άλλο. Υπάρχει λοιπόν το στοιχείο της πειθαρχίας ήδη, βλέπουμε τις καλές σχέσεις μεταξύ των παικτών, οι σχέσεις των ξένων π.χ είναι σχεδόν οικογενειακές πλέον, το ζητούμενο που πρέπει να καθιερωθεί στα αποδυτήρια είναι το πνεύμα αυτοθυσίας του ενός για τον άλλον και το ότι όταν η ομάδα νικάει, νικάνε και τα παιδιά που βλέπουν από την εξέδρα. Δεν λέω ότι δεν υπάρχει. Πρέπει όμως να παγιωθεί. Θα είναι μια κληρονομιά που θα την βρίσκει και θα την ακολουθεί ο καθένας που θα έρχεται στην ομάδα. Ηταν ένα μεγάλο όπλο της ΑΕΚ των τεσσάρων πρωταθλημάτων σε έξι σαιζόν 88-94 και θα το χρειαστούμε. Γιατί τα καλύτερα έρχονται.