@ Καλημέρα και καλώς σας ξαναβρήκα αδέρφια μου. Πολύ ήθελα να γράψω για το παιχνίδι της Κυριακής που πέρασε. οπως πολύ θα ήθελα να δω και το δεύτερο ημίχρονο και όχι μόνο επειδή έπαιζε η ΑΕΚ. Η ζωή όμως έχει πάντα το δικό της πρόγραμμα και για αυτό θα μου επιτρέψετε πάντα όταν προαναγγέλω κάτι να γράφω και το «πρώτα ο Θεός» γιατί σε πολλούς αυτό φαίνεται κάπως υπερβολικό. Εχασα στο ημίχρονο του αγώνα ένα πολύ δικό μου άνθρωπο, την Πωλίνα. Την πεθερά όνειρο κάθε άντρα. Μετά από παλικαρίσια μάχη 4 χρόνων στην οποία είχα την τιμή να είμαι δίπλα της όσο μπορούσα. Καλή ξεκούραση κι ένα μεγάλο ευχαριστώ για την κόρη που μου έδωσες. Εδώ θα είσαι πάντα...
@ Είναι άβολο να γράφεις κι άλλα πράγματα σε μια τέτοια μέρα. Αλλά πάντα η ζωή καλώς ή κακώς συνεχίζεται. Και πάντα πρέπει να έχουμε στο μυαλό πως τίποτα δεν είναι δεδομένο και επίσης πως η αλαζονεία δεν έχει στην ουσία κανένα υπόβαθρο γιατί δεν είμαστε απλά περαστικοί αλλά και τόσο μικροί και ευάλωτοι. Και με την λέξη αλαζονεία το μυαλό πάει κατευθείαν σε αυτό το έκτρωμα τον Ολυμπιακό όμως θα ήταν άδικο να μην γράψω κάτι για τον αγώνα της Κυριακής κι ας είδα μόνο το πρώτο ημίχρονο. Παρότι η ομάδα έχανε με αυτό το γκολ που δεν μπαίνει... ποτέ ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα όλους τους παίκτες, ακόμη και τον Πόποβιτς, τον Αργυρίου και τον Ρόβα που ήταν αρνητικοί, να παλεύουν με έναν τρόπο που δεν το είχαν κάνει ποτέ πριν.
@ Λες και πραγματικά έπιασαν τόπο τα όσα γράφτηκαν και ειπώθηκαν μετά τον αγώνα με τον Αγροτικό Αστέρα. Για πρώτη φορά οι παίκτες δεν υποτίμησαν ούτε για ένα λεπτό τον αντίπαλο, έδωσαν ότι είχαν σε ένα γήπεδο χωράφι με ...100 δικαιολογίες να τους... περιμένουν και βέβαια δεν κώλωσαν απέναντι σε μια ομάδα που «φώναζε» και αυτή και κυρίως οι «οπαδοί» της πως το μόνο που τους ένοιαζε ήταν να πάθει ζημιά η ΑΕΚ. Και εν μέρει την έπαθε δυστυχώς παρότι στο τέλος του αγώνα επικράτησε ψυχραιμία και οπαδοί της ΑΕΚ έμειναν στωικά στις θέσεις την ίδια ώρα που απέναντι καιγόταν το σύμπαν και κινδύνευε σοβαρότατα η σωματική ακεραιότητα των παικτών της ΑΕΚ αλλά και των διαιτητών. Στην αρχή όμως η ζημιά έγινε και παρότι δεν υπάρχει, θεωρητικά τουλάχιστον, άλλο παιχνίδι τόσο μεγάλης επικινδυνότητας πρέπει να γίνει μια καλύτερη εσωτερική οργάνωση για τα επόμενα παιχνίδια. Αυτή όμως που πρέπει σίγουρα να έχει πολύ καλύτερη οργάνωση είναι η αστυνομία. Και η ΑΕΚ πρέπει να πιέσει προς αυτή την κατεύθυνση γιατί δικό της συμφέρον είναι.
@ Να επιστρέψω όμως στα αγωνιστικά και να ελπίζω πως δεν θα ξαναχρειαστεί να γράψουμε ξανά ούτε λέξη για επεισόδια. Επειδή λοιπόν και στο δεύτερο ημίχρονο η εικόνα των παικτών ήταν ίδια και ακόμη καλύτερη να πω και πάλι ένα μπράβο και να ευχηθώ αυτό το αγωνιστικό πάθος να υπάρχει πάντα. Αυτή είναι η κατηγορία, αυτοί είναι οι αντίπαλοι και με αυτούς θα πρέπει να δίνουν το 100% οι παίκτες της ΑΕΚ. Ολοι ανεξαιρέτως και από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό. Κι αν πέφτουν και τίποτα κλωτσιές όπως στο Αιγάλεω η αντίδραση να είναι αυτή που είδαμε στο χωράφι του Σίτι. Σαν Παυλήδες. Οχι σε έναν αγώνα. Σε όλους. Να είναι απλά η αρχή και όχι η εξαίρεση
Οσο για τον ΟΣΦΠ και τον πόνο που δεν κρύβει. Θα πούμε πολλά. Και ένα είναι το σίγουρο. Θα γελάσουμε πολύ. Πρώτα ο Θεός πάντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου