ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΑΡΝΑΟΥΤΟΓΛΟΥ..

ΠΡογραμματισμός υπάρχει και τούτο δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Η ΑΕΚ έχει ήδη αποκτήσει 10 ποδοσφαιριστές σε θέσεις στις οποίες ο προπονητής είχε διαγνώσει αγωνιστικά κενά ή έλλειψη επάρκειας συγκεκριμένων παικτών, άρα πάνω στα θέλω του Δέλλα οικοδομείται η ομάδα που θα αγωνιστεί στο πρωτάθλημα της Β' Εθνικής.

Το σημειώνω αυτό απλώς για να καταδείξω ότι κάθε συζήτηση με άξονα την αλλαγή στην τεχνική ηγεσία της ομάδας, αυτή τη στιγμή είναι άτοπη. Όχι βέβαια ότι δεν μπορεί να διαφοροποιηθεί άρδην μία κατάσταση αν στα επόμενα επτά ματς η εικόνα της ΑΕΚ πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο. Αλλά αυτή είναι μία συζήτηση που δεν μπορεί να γίνεται τώρα και ασφαλώς δεν συνάδει με τον τρόπο που οι άνθρωποι της ομάδας λειτουργούν όλο αυτό το διάστημα.

Αυτό για το οποίο καιρό τώρα επιμένω, δίχως να διεκδικώ κάποιο αλάθητο ή να το παρουσιάζω ως υπόδειξη, είναι ο προβληματισμός μου για το κατά πόσο το ρόστερ που δημιουργείται με άξονα την παραμονή 14-15 παικτών από το υπάρχον έμψυχο δυναμικό και την προσθήκη ακόμα τόσων θα είναι επαρκές για μία άνετη και κυρίως δίχως χρονοτριβή άνοδο στη Σούπερ Λίγκα, αν δεν εμπλουτιστεί με ποδοσφαιριστές μπαρουτοκαπνισμένους σε διακρίσεις και έχοντες ηγετικό προφίλ.

Πολλή συζήτηση γίνεται τις τελευταίες ημέρες για τον Κώστα Κατσουράνη. Κατατίθενται υπέρ της απόκτησής του απόψεις, υπάρχουν ωστόσο και εκείνοι που διαφωνούν, δίχως επίσης να είναι λίγοι. Δύο πραγματάκια όμως δεν πρέπει να τα λησμονούμε: το πρώτο αφορά στη δυσκολία που η ΑΕΚ συναντά (και τούτο είναι πέρα για πέρα αληθές σε όσους γνωρίζουν κινήσεις και προσπάθειες) στο να πείσει ποδοσφαιριστές με αντίστοιχο προφίλ να την ακολουθήσουν στη Β' Εθνική. (τέτοια ιδιαίτερη περίπτωση φαίνεται δυστυχώς να παραμένει ο Δημήτρης Παπαδόπουλος).

Έναν σε κάθε γραμμή

Το δεύτερο σχετίζεται με την αιτιολόγηση της (ενδεχόμενης) απόκτησης του (κάθε) Κατσούρ. Αλλά ας μείνουμε στο προκείμενο... Τον συγκεκριμένο ποδοσφαιριστή πρέπει να γνωρίζεις για ποιο λόγο τον θέλεις και ακριβώς στο σημείο αυτό διακρίνεται, όχι μόνο στις οπαδικές τάξεις αλλά και εντός ΑΕΚ, πλήρης σύγχυση. Τον Κατσουράνη δεν τον φέρνεις πίσω στα 35 του για να σου οργώσει το γήπεδο, να καταπιεί χιλιόμετρα και να βρίσκεται παντού πάνω στον άξονα όπως έπραττε στα ποδοσφαιρικά χρόνια της ακμής του.

Τον ντύνεις στα κιτρινόμαυρα γιατί ξέρεις ότι θα σου βγάλει 6-7 τελικές πάσες για γκολ σε αγώνες που η ομάδα θα είναι μπλοκαρισμένη αλλά και ότι θα είναι εκείνος που θα σκοράρει νικητήρια τέρματα σε ματς που θα κρίνονται στο γκολ, στο 1-0 ή στο 2-1. Διότι αυτό έκανε σε όλη την καριέρα του. Παράλληλα η ομάδα θα αποκτήσει έναν εντός των γηπέδων ιδανικό καθοδηγητή, ρόλος τον οποίο κανένας άλλων εκ των υπαρχόντων πλην του Πλατέλλα (ο οποίος όμως πρέπει να τσεκαριστεί και στα δύσκολα) μπορεί να διαδραματίσει. Προσωπικά αμφιβάλω αν τέτοια στοιχεία έχει και κάποιος άλλος από τους νεοαποκτηθέντες πλην του δοκιμασμένου Αραβίδη και του Μάνταλου ο οποίος δεν μοιάζει με παίκτη που κρύβεται στα δύσκολα

Κοντολογίς, σε ένα πρωτάθλημα πολύ πιο σκληρό και απαιτητικό, με σαφώς περισσότερες ανταγωνιστικές ομάδες οι οποίες (όπως είναι απόλυτα φυσιολογικό) θα αντιμετωπίζουν τα παιχνίδια τους με την ΑΕΚ σαν τελικούς, η Ένωση οφείλει να παρουσιαστεί διαβασμένη και έχοντας ελαχιστοποιήσει το ρίσκο που θα τη φέρει σε δύσκολη θέση.

Έχει ανάγκη από τουλάχιστον 2-3 ποδοσφαιριστές μαθημένους σε ρόλους ηγετικούς, γύρω από τους οποίους άπαντες θα παρουσιάσουν βελτίωση. Προσωπικά θα επέλεγα έναν σε κάθε γραμμή και η τριάδα Μόρας - Κατσουράνης - Παπαδόπουλος (ή Τζιμπούρ) θα μπορούσε να κάνει τη διαφορά εξασφαλίζοντας την άνοδο στη Σούπερ Λίγκα. Δίχως τους συγκεκριμένους ή όποιους άλλους 3 με ανάλογη καριέρα και εμπειρία, η δοκιμασία της ΑΕΚ στη Β' Εθνική ίσως να εξελιχθεί σε προσευχή...