ΤΑ ΣΦΗΝΑΚΙΑ ΤΟΥ ΚΕΤΣΕΤΖΟΓΛΟΥ..

@ Η πιο συνεπής, η πιο σταθερή, η πιο ΔΥΝΑΤΗ ομάδα της ΑΕΚ έκανε χθες απλά την δουλειά της. Ετσι πρέπει να είναι οι τίτλοι για την ΑΕΚ. Η δουλειά της. Το καθήκον της. Το μόνο με το οποίο θα είμαστε ευχαριστημένοι. Κι αυτή η ομάδα όπως είχαμε πει και παλαιότερα πριν μπει ο Λαζόπουλος και την εκτοξεύσει ακόμη παραπάνω είναι πραγματικά το ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ για όλο τον σύλλογο. Μπορεί το άθλημα να μην είναι τόσο εμπορικό, παρότι που η ΑΕΚ το έβαλε στο χάρτη, το ανέστησε στην κυριολεξία, μπορεί να μην υπάρχουν Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός, και ούτε νομίζω πως θα τολμήσουν να υπάρξουν αν και θα ήταν ότι το καλύτερο, όμως αυτή η ομάδα, αυτά τα παιδιά μαζί με τον προπονητή τους, ξέρουν πολύ καλά να μας κάνουν υπερήφανους. Και το κυριότερο ξέρουν να νικάνε ότι κι αν γίνει όταν πρέπει.

@ Ηταν υπέροχα χθες σε αυτό το θαυμάσιο κλειστό που δυστυχώς λειτουργεί 5 φορές τον χρόνο επειδή τα έργα της Ολυμπιάδας έγιναν λές και μετά τις 15 υπέροχες μέρες θα... εξαφανίζονταν. Ηταν υπέροχα επειδή ο κόσμος μας ήταν εκεί με μια παρουσία που άξιζε σε αυτή την ομάδα παρά την δύσκολη ώρα της δύσκολης μέρας. Ηταν υπέροχα γιατί ήταν εκεί όλος ο σύλλογος. Ολη η ΑΕΚ ενωμένη με εκπροσώπους από παντού. Ηταν υπέροχα γιατί όπως και να πήγαινε το σκορ σε κάθε σημείο ένιωθες παντού την σιγουριά πως όλα είχαν τελειώσει παρότι απέναντι ήταν η μοναδική ομάδα που θεωρητικά πλησιάζει την ΑΕΚ σε ποιότητα. Πολύ θεωρητικά όμως. Ηταν υπέροχα γιατί το δέσιμο αυτών των παιδιών με τον κόσμο είναι το κάτι άλλο. Και αυτό που είχα δει πριν από χρόνια στο γήπεδο της Παρτιζάν στο μπάσκετ και είχα ανατριχιάσει με τους παίκτες να ξεκινάνε το σύνθημα και όλο το γήπεδο να ακολουθεί είναι πλέον συνήθεια για την ΑΕΚ του χάντμπολ και τον λαό της και χθες ήταν πιο όμορφο από ποτέ. Οποιος δεν ήρθε παρότι μπορούσε έχασε χθες. Στιγμές γεμάτες ΑΕΚ.

@ Και επαναλαμβάνω αυτή η ομάδα που θα πρέπει να... αποχωρήσει για να χάσει το πρωτάθλημα και το νταμπλ είναι το υπόδειγμα. Με έναν καλό προπονητή, με νοοτροπία νικητή και ηρεμία όταν πρέπει και με δύο ισάξιες εφτάδες. Κι αν όχι ισάξιες σε όλες τις θέσεις, γιατί πχ δεύτερος Αλβανός δεν υπάρχει στην Ελλάδα, ισάξιες στο ότι μπορούν να νικάνε τον δεύτερο Διομήδη χωρίς να καταλάβεις την διαφορά αν χρειαστεί να παίξει μόνο η μία ή μόνο η άλλη εφτάδα. Ετσι και το ποδόσφαιρο της ΑΕΚ που έχει ξεκινήσει για να χτίσει την δική του δυναστεία πρέπει όταν ήρθε η ώρα της μάχης για την κορυφή να έχει δύο ισάξιους ή δύο σχεδόν ισάξιους σε κάθε θέση. Το ίδιο και η ομάδα μπάσκετ που έχει σε μεγάλο βαθμό αυτή την φιλοσοφία αφού χωρίς τον παίκτη σημείο αναφοράς και κανέναν παίκτη στις κορυφές των στατιστικών κατηγοριών έχει καταφέρει να κάνει στην ουσία περίπατο στην Α2. Το βόλεϊ είναι λίγο διαφορετικό άθλημα αλλά κι εκεί μπορεί να γίνει. Αυτό πρέπει να είναι ο οδηγός. Δύο ισάξιοι σε κάθε θέση και καρδιά πρωταθλητή όταν πρέπει. Ολες οι κούπες που έχουν πάρει οι μάγκες είχαν την καρδιά. Η εξέλιξη έφερε και την απίστευτη πληρότητα. ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ. Στον προπονητή, σε όλα τα παιδιά και στον Δημήτρη Λαζόπουλο που έδωσε υπόσχεση για άλλα 10 χρόνια κούπες. Εδώ είμαστε. Ποτέ δεν θα βαρεθούμε. Αυτή πρέπει να είναι η δουλειά της ΑΕΚ. ΠΑΝΤΟΥ.

@ Δεν θέλω να μπλέξω πολύ τις δυο χθεσινές και τόσο διαφορετικές χαρές. Θα αναλύσω περισσότερο αύριο το θαυμάσιο 3-0 που απέδειξε πως το ποδόσφαιρο ανήκει στα τζάκια του ακόμη κι αν είναι σε θλιβερή κατάσταση όπως αυτή η Μάντσεστερ. Η δουλειά έγινε κι αυτό είναι το σημαντικό. Και μπορεί να κοψοχολιάσαμε μετά το 52 όταν η Μάντσεστερ γύρισε πίσω λες και έπαιζε με καμιά ομαδάρα αλλά τέλος καλό όλα καλά. Ενα 5-0 θα είχε την δικιά του γλύκα αλλά σκέφτομαι πως το χθεσινό ήταν σαν κάτι δολοφονίες από σαδιστή δολοφόνο που πυροβολεί το θύμα σε ένα ειδικό σημείο και το αφήνει να πεθάνει από αιμοραγία μετά από μισή ώρα αγωνίας και πόνου. Είχε την γλύκα του που έζησαν με την ελπίδα 43 λεπτά και τελικά το κλάμα του Μανιάτη που ταιριάζει τόσο όμορφα σαν φωτογραφία με το περυσινό χέρι στον τελικό με την Τρίπολη ήταν το καλύτερο φινάλε. Συνεχίζουμε αύριο ενόψει της αναμονής για νέα πρόταση πάνω από 15.000.000 για τον Κωστάκη τον Μανωλά. Φιλάκια. Πάντα έτσι να είναι οι Τετάρτες μας.