TA ΣΦΗΝΑΚΙΑ ΤΟΥ ΚΕΤΣΕΤΖΟΓΛΟΥ..

Μια φορά στην Λιβαδειά λίγο πριν χάσουμε δυο φορές το ίδιο πέναλτι, στο 90, και μείνουμε στο 0-0 θυμάμαι φώναζαν οι δικοί μας: «Το είδαμε κι αυτό, το είδαμε κι αυτό, ντέρμπι το ματσάκι με τον Λεβαδειακό». Δεν είναι παλιά, το 2008 προς 2009 έγινε.

Πολύ χειρότερα είδαμε αργότερα, μην τα συζητάμε και στεναχωριόμαστε χωρίς λόγο. Απλά σήμερα πραγματικά δεν υπήρχε κουράγιο ούτε για ένα αυτοσχέδιο σύνθημα. Μόνο μια γιούχα αυθόρμητη στο τέλος και τρέχοντας όλοι για το σπίτι.

Δεν πρέπει να έχει αδειάσει πιο γρήγορα το ΟΑΚΑ που είχε και πιο πολύ κόσμο από το... Καραϊσκάκη, στο πρώτο παιχνίδι με κόσμο μετά την... στέψη. Έφυγαν όλοι τρέχοντας μην αντέχοντας δευτερόλεπτο παραπάνω να βλέπουν το σκηνικό στο οποίο η ΑΕΚ έμεινε για πρώτη φορά στο μηδέν μέσα στο ΟΑΚΑ και βέβαια έχασε και τους πρώτους βαθμούς στην έδρα της.

Μια εικόνα θλιβερή απέναντι σε μια ομάδα που χωρίς πλάκα ήταν πολύ καλύτερη στον αγώνα του πρώτου γύρου που έχασε 1-0 και νομίζω πως ήταν καλύτερη και στο 3-0 του κυπέλλου με δεδομένο πως εκείνο ήταν ένα από τα καλύτερα φετινά παιχνίδια της ΑΕΚ. Χωρίς να κάνει τίποτα σπουδαίο ο Ηλυσιακός και παίζοντας μόνο με ψυχή, έννοια που σε αυτή την ΑΕΚ εμφανίστηκε φέτος μόνο στο Αιγάλεω, πήρε το Χ.

Μπορεί ο Δέλλας να είπε για την μπάλα που δεν έμπαινε αλλά πως να μπει όταν στις τρεις από τις τέσσερις καλές ευκαιρίες βγήκε ο Ράμα και τα τελειώματα του ήταν με... κλειστά μάτια όπως στο σχολείο. Ούτε ένα πλασέ έστω στα τρία και το εντυπωσιακό που το παρατήρησε μια παλιά μεγάλη δόξα της ΑΕΚ, δεν γράφω το όνομα μην θεωρηθεί πως κάνει και... πόλεμο στην ομάδα, είναι που στο δοκάρι έκανε από θέση διαγώνια αριστερά σουτ με το δεξί με... εξωτερικό φάλσο.

Οπως έλεγε η παλιά δόξα δεν το έχει ξαναδεί πάνω από μισό αιώνα που έπαιζε και βλέπει ποδόσφαιρο. Αν το ξαναδείτε και σκεφτείτε θα δείτε πως είναι κάτι το μοναδικό πράγματι. Φυσικά δεν λέω πως το παιδί φταίει που δεν νίκησε η ΑΕΚ. Προς Θεού. Ετσι κι αλλιώς με δοκιμή αποκτήθηκε το καλοκαίρι κι επειδή δεν πήρε ποτέ την ελληνική υπηκοότητα θα είναι από τους πρώτους που θα φύγουν αφού ελάχιστα έπαιξε και στην Γ Εθνική.

Το πρόβλημα ήταν συνολικό και βέβαια εκτός από το τελικό σκορ η καλύτερη απόδειξη για το πόσο λίγη ήταν η ομάδα είναι το ότι επιστρατεύτηκε και μπήκε να παίξει ο Πλατέλλας με πυρετό μετά από διήμερη ίωση. Κι ο Ράμα τουλάχιστον βγήκε και τρεις φορές για γκολ κι ας έδειξε πως δεν το έχει. Ο Γροντής που παραμένει στο ένα γκολ κι αυτό με κόντρα; Ο Πόποβιτς που πλέον έχει πάρει σερί παιχνίδια και δεν μπορεί να λέμε πως τον τρώει το άγχος; Ο Ντακόλ που δεν έπαιζε στη φυσική του θέση αφού έλειπε ο Μπρέσεβιτς;

Το χειρότερο βέβαια είναι η συνολική εικόνα. Μια ομάδα χωρίς αυτοματισμούς, μια ομάδα τραγική στα επιθετικά στημένα όπου μάλλον ισχύει αυτό που είχε πει ο Δέλλας από την αρχή της σαιζόν ότι προτιμάει δηλαδή να βάζει γκολ με συνδυασμούς και ωραίο ποδόσφαιρο και όχι από στημένα. Δεν πειράζει. Ας βάλουμε κανένα γκολ κι από στημένο, έστω κι από πέναλτι, και η μισή ντροπή... δική μας.

Και μην ξεχνάμε πως η ομάδα είχε 15 μέρες μπροστά της να προετοιμαστεί για αυτό το ματς γνωρίζοντας πως δεν υπάρχει Μπρέσεβιτς. Κατά τα άλλα πάμε για... τρεις νίκες για να εξασφαλίσουμε την άνοδο.

Κρίμα που αν έρθουν οι τρεις σερί στα επόμενα τρία ματς θα κάνουμε... φιέστα μακριά από την έδρα μας. Αχ τι τραβάμε...