@ Ηταν η απόλαυση της χθεσινής βραδιάς τεράστια. Και εκτός από τους οπαδούς της Ρεάλ, τους δικούς της αλλά και εμάς τους πιστούς από όλο τον κόσμο, που χαρήκαμε τόσο πολύ νομίζω πως το παιχνίδι ήταν πολύ διδακτικό για κάποια πράγματα.
@ Χωρίς να λέω πως θα φύγει ο Πέπ Γκουαρντιόλα που τον σέβομαι αλλά πρέπει να πετύχει σε μία ακόμη ομάδα τουλάχιστον ότι έκανε με την Μπάρτσα, όχι όλα βέβαια, για να μπει στο κλαμπ των μεγάλων, πιστεύω πως η παταγώδης αυτή αποτυχία της Μπάγερν δείχνει πως είναι βασικό και για τον μεγαλύτερο προπονητή να ταιριάξει με την ομάδα. Πίστευα από την μέρα που πήγε και πιστεύω πως δεν ταιριάζει ο Πεπ με την συγκεκριμένη ομάδα. Και το όνομα μόνο του δεν φτάνει. Αρα όταν μια μεγάλη ομάδα ψάχνει προπονητή για να επενδύσει πάνω του, και όχι για να περάσει κάποιους μήνες μέχρι να έρθει ο επόμενος, πρέπει να ψάξει πολύ καλά τα πάντα. Ακόμη και το μεγαλύτερο όνομα δεν εγγυάται την επιτυχία αν δεν ταιριάξει με την διοίκηση και την ομάδα γενικότερα.
@ Ενα άλλο δίδαγμα της χθεσινής βραδιάς είναι και πάλι το πόσο σημαντικές είναι οι στημένες φάσεις, αμυντικά και επιθετικά. Ενα μεγάλο ντέρμπι έγινε... τσόντα σε 10 λεπτά με δυο στημένα. Και δεν ήταν μόνο η ικανότητα της Ρεάλ αλλά και η ανικανότητα της Μπάγερν και στα δύο και ιδίως στο δεύτερο γκολ του Ράμος που ο Αλάμπα συμμετέχει στην φάση μόνο για να μην βγει... οφσάιντ ο σκόρερ. Εκεί που οι κινήσεις των αμυντικών πρέπει να γίνονται αυτόματα και όταν υπάρχει πρώτη επαφή στην περιοχή να βγαίνει όποιος επιθετικός είναι πιο μπροστά οφσάιντ είδαμε αυτή την κωμική αμυντική αντίδραση που χωρίς καν να εμποδίζει τον Ράμος ο Αλάμπα, ήταν στην γωνία της περιοχής, τον κάλυψε λες και συμμετείχε από την πλευρά της Ρεάλ στη φάση. Δεν ξέρω αν είναι έλλειψη δουλειάς ή συγκέντρωσης αλλά σε αυτό το επίπεδο είναι απλά ασυγχωρητο. Γιατί ο αντίπαλος στους 4 του Τσάμπιονς Λιγκ όποιος και να είναι, και πόσο περισσότερο η Ρεάλ, δεν συγχωρεί. Για άλλη μια φορά λοιπόν το συμπέρασμα είναι πως οι στημένες φάσεις παίζουν τεράστιο ρόλο και μπορούν να κρίνουν παιχνίδια που η μορφή τους ήταν άλλη ή απλά να κάνουν πιο εύκολο το έργο και της καλύτερης ομάδας που απλά δυσκολεύεται να βρει διέξοδο προς το τέρμα.
@ Ενα άλλο δίδαγμα είναι πως η κατοχή μπάλας είναι μόνο για την στατιστική και αν ήταν στο χέρι μου θα την καταργούσα κι από εκεί. Πραγματικά δεν λέει τίποτα. Μόνο για κάτι ημιμαθείς που νομίζουν πως απευθύνονται σε ουρακοτάγκους και την συνδέουν με την δουλειά, και καλά, στην προπόνηση και με το αν μια ομάδα είναι... επιθετική ή... αμυντική. Αλλη μπούρδα κι αυτή παρεμπιπτόντως. Για παράδειγμα μετά τον αποκλεισμό του ΟΣΦΠ από την Μάντσεστερ, σε ευχαριστώ Ντέιβιντ όπου κι αν είσαι, η προπαγάνδα παιάνιζε πως ο Ολυμπιακός είχε μεγαλύτερη κατοχή και έτσι έδειξε πόσο έχει ...μεγαλώσει σαν ομάδα. Ευτυχώς μεγαλώνει έτσι γιατί αν μεγάλωνε αλλιώς δεν θα το... άντεχα. Σε 3-0 ματς λοιπόν και μας νοιάζει η κατοχή. Μα η Μπάγερν στον πρώτο αγώνα της Μαδρίτης είχε συντριπτικά την κατοχή και έκανε μια φάση. Η Ρεάλ με λίγη προσοχή και ρέντα θα είχε βάλει κι εκεί άλλα τρία. Η κατοχή μπάλας μπορεί να έδινε νίκες αν δεν υπήρχαν... τέρματα. Ελα όμως που υπάρχουν. Και σε καμία περίπτωση δεν αποδεικνύει πως γίνεται δουλειά εκτός αν συνοδεύτεται και από καμιά 25αρια τελικές προσπάθειες με τις 10-12 να είναι στο τέρμα. Εκεί μάλιστα κάτι σημαίνει. Αλλά όταν ο αντίπαλος σου δίνει την κατοχή και σε περιμένει για να σκοτώσει στην κόντρα και εσύ γυρνάς γύρω γύρω επειδή δεν μπορείς να κάνεις τίποτα ουσιώδες ε τότε η κατοχή σου είναι για πέταμα.
@ Eπίσης από κάτι τέτοια κομβικά παιχνίδια που κρίνονται χρονιές μπορεί και καριέρες αλλά και από μικρότερης σημασίας παιχνίδια αποδεικνύεται περίτρανα ότι ακόμη και το τελειότερο στιλ παιχνιδιού έχει το αντίδοτο του. Αποδείχτηκε στην Μπάρτσα που το είχε τελειοποιήσει, πόσο περισσότερο στη Μπάγερν. Αυτό λοιπόν που θεωρώ το μεγαλύτερο μείον του Πέπ και το έχουν κι άλλοι προπονητές είναι η εμμονή στην ιδέα τους και στα συστήματα τους ανεξάρτητα αν ταιριάζουν στους παίκτες που έχουν, ανεξάρτητα αν τους βγαίνουν μέσα στο παιχνίδι. Η εναλλακτική λύση της Μπάγερν χθες αλλά και στον αγώνα της Μαδρίτης (έκανε συνολικά δυόμιση φάσεις) ήταν το... τίποτα. Μπλόκαρε το τίκι τίκι και τελείωσε το παραμύθι.
@ Αλλo δίδαγμα είναι βέβαια πως η βαριά φανέλα είναι πάντα βαριά φανέλα. Δεν μπορεί να κάνει μια ομάδα δυνατή από μόνη της αλλά μπορεί να κάνει την διαφορά όταν υπάρχει ισοροπία. Στην περίπτωση του χθεσινού αγώνα την έκανε. Αυτά. Πάλι για ΑΕΚ μιλήσαμε και σήμερα. Καλημέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου