TA ΣΦΗΝΑΚΙΑ ΤΟΥ ΚΕΤΣΕΤΖΟΓΛΟΥ..

@ Καλημέρα και μια καλή χρονιά να έχουμε. Με υγεία πάνω από όλα. Να είμαστε πάλι εδώ και υγιείς του χρόνου τέτοια μέρα και το 2014 να έχει μείνει πίσω γεμάτο ευχάριστες αναμνήσεις. Γιατί αν κάτι έλειψε περισσότερο το 2013 ακόμη και πολύ κοντά μας είναι η υγεία. Οτι όμως και να λέμε για το 2013 για μένα ήταν η καλύτερη χρονιά της ζωής μου γιατί όσα κι αν πήγαν στραβά, προσωπικά τα χειρότερα ήταν με την υγεία αγαπημένων προσώπων, στα επαγγελματικά ή στην ΑΕΚάρα μου και οπουδήποτε αλλού τίποτα δεν μπορεί να ξεπεράσει το ότι μέσα σε αυτό τον ευλογημένο χρόνο γεννήθηκε η κόρη μου.  Κι ένα χαμόγελο τα σβήνει όλα όταν ανακαλύπτεις ξανά το πόσο απλή είναι η ευτυχία. Αυτό που περισσότερο από όλα με έχει εντυπωσιάσει και μου έχει δώσει το μεγαλύτερο μάθημα από τα πολλά είναι το ότι πάντα, με πάντα, ξυπνάει με γέλια και χαρά. Ξεκούραστη από τον ύπνο και γεμάτη ευτυχία για την νέα μέρα που ξεκινάει. Πόσες φορές άραγε μέσα σε έναν ολόκληρο χρόνο ξυπνάμε έτσι εμείς οι μεγάλοι; Κι όμως, όπως καταλαβαίνω, για αυτό είμαστε προγραμματισμένοι. Για να ξυπνάμε έχοντας ξεκουραστεί από τον ύπνο απλά ευτυχισμένοι επειδή αρχίζει μια νέα μέρα και είμαστε ΕΔΩ για να την ζήσουμε. Αν μπορεί ποτέ ένας γονιός να ζηλέψει το παιδί του, με την καλή έννοια πάντα, είναι για αυτό. Αν μπορούσαμε όλοι να ξυπνάμε έτσι πόσο πιο όμορφος θα ήταν ο κόσμος. Εστω σήμερα την πρώτη μέρα του χρόνου μακάρι όσο το δυνατόν περισσότεροι να ξυπνήσαμε σαν μικρά παιδιά. Αυτή είναι η καλύτερη ευχή. Να ξυπνήσουμε με το χαμόγελο κάποιες μέρες του νέου χρόνου έτσι. Και κάποιες φορές να είναι η αγαπημένη μας ομάδα η αιτία. Οπώς εκείνο το πρωί μετά την πρώτη παρουσίαση στο Δημοτικό συμβούλιο της Νέας Φιλαδέλφειας.

@ Συνδεθήκαμε λοιπόν με την αγαπημένη μας ομάδα που είναι η αιτία αυτής της καθημερινής επαφής, της ευλογίας για μένα και μια όμορφης, ελπίζω, συνήθειας για εσάς. Το 2013 θα μπορούσε να είναι μια υπέροχη ΑΕΚτζήδικη χρονιά γιατί επιτέλους 18 χρόνια μετά ο Δημήτρης Μελισσανίδης επέστρεψε σαν απόλυτο αφεντικό στην ΑΕΚ. Κι έτσι η ΑΕΚ απέκτησε ξανά αφεντικό και μαζί προοπτική για επιστροφή στην κορυφή και διατήρηση εκεί και μαζί προοπτική για επιστροφή σε  μια υπόθεση που έδειχνε χαμένη. Για γήπεδο, το καλύτερο της Ελλάδας, στη Νέα Φιλαδέλφεια. Ολα αυτά μόνα τους θα ήταν σίγουρα κάτι παραπάνω από ευτυχία και λόγοι για να χαζογελάμε μόνοι μας χωρίς κανείς να μας βλέπει και χωρίς να χρειάζεται να εξηγήσουμε γιατί γελάμε. Αλλά το 2014 δεν είναι μόνο αυτά. Δυστυχώς προέκυψε μέσα από την πιο δραματική διαδικασία που ζήσαμε σαν οπαδοί της τεράστιας αυτής ομάδας. Εμπειρία που οι προηγούμενες γενιές αλλά κι εμείς και οι επόμενες ούτε καν μπορούσαν να υποψιαστούν. Κι εκείνες οι μέρες από τις 14 Απριλίου μέχρι την δήλωση του Πόλυ Χατζηιωάννου στις 26 Απριλίου, που τουλάχιστον μας καθησύχασε πως υπάρχει επόμενη μέρα και μάλιστα η καλύτερη δυνατή, ήταν οι χειρότερες μέρες της ΑΕΚτζήδικης ζωής μας. Πιο πολύ κι από τα κλάματα μας πόνεσε η... συμπαράσταση και το χτύπημα στην πλάτη από τους άλλους.  Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να σε λυπάται ακόμη κι ο εχθρός σου. Ευτυχώς αυτό το δεύτερο μαρτύριο κράτησε πολύ λίγο. Γιατί όλοι αυτοί που αγαπάνε την ΑΕΚ όταν δεν την φοβούνται έπιασαν το νόημα της επόμενης μέρας με τον Δημήτρη Μελισσανίδη καλύτερα κι από πολλούς από εμάς. Τα χειρότερα και τα καλύτερα έγιναν λοιπόν μέσα σε μια χρονιά που ποτέ δεν θα ξεχάσουμε σαν ΑΕΚτζήδες. Ευτυχισμένο το 2014. Και ένα πράγμα δεν αλλάζει ποτέ. Δεν ζούμε για την επιστροφή. Ζούμε για την ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΕΚΔΙΚΗΣΗ. Καλή χρόνια να έχουμε αδέρφια μου. Σας ευχαριστώ που υπάρχετε. Και είμαστε ΜΑΖΙ.