ΤΑ ΣΦΗΝΑΚΙΑ ΤΟΥ ΚΕΤΣΕΤΖΟΓΛΟΥ..

@ Η πρώτη ανάμνηση για αυτή την ομάδα ήταν μέσα δεκαετίας 80 μια γραμμούλα κάτω κάτω στην στήλη που μας μεγάλωσε μέσα στην εφημερίδα που μας κράτησε. Ο Αντιχούλιγκαν έγραφε ένα κάλεσμα για πολύ λίγους. Στη Λεόντειο, στο γυμναστήριο στον όροφο. Επειδή εκεί πήγα γυμνάσιο ήταν εύκολο να πάω. Ηταν κάποια τοπική κατηγορία της Αθήνας κι ο αντίπαλος ήταν κάτι σαν την Δεξαμενή. Αυτή την ομάδα θυμάμαι πολύ, λόγω ονόματος, και τον Τελαμώνα, την πρώτη βολεϊκή εκδρομή με καραβάκι στη Σαλαμίνα ένα Σάββατο. Αντε να βρουν αυτοί που έβλεπαν 30 τρελούς τι δουλειά έχει η ΑΕΚ στο νησί. Οπως αργότερα έψαχναν που πάνε τα πούλμαν. Οτι μαλακίες να έχει κάνει η ORIGINAL, που και... ξαπλωμένη να ήταν σε 32 χρόνια σίγουρα θα είχε κάνει μαλακίες μέσα στα πάρα πολλά ωραία, κάτι τέτοια βράδια σαν το χθεσινό μόνο ευγνωμοσύνη και περηφάνια μπορείς να νιώθεις. Για την Οικογένεια και τον Αρχηγό, για το ΑΕΚ σε κάθε γήπεδο, ΑΕΚ σε κάθε άθλημα. Αυτή λοιπόν ήταν η ΑΕΚ του βόλεϊ την εποχή που μαθαίναμε τα νέα της από τον Αντιχούλιγκαν, υιοθετημένη από τους πιο πυροβολημένους από τους... πουροβολημένους οπαδούς. Που ξεκίνησε σε ένα θερινό σινεμά στο Γαλάτσι που ήταν κι ανοικτό γήπεδο, βρήκε... σκεπή στη Λεόντειο, μπήκε στο αγαπημένο μας Μόσχος, ανέβηκε στην Α1 και σιγά σιγά έφτασε μέχρι ευρωπαϊκό Φάιναλ φορ. Ούτε εκείνο το φάιναλ φορ δεν πρόλαβε ο Πανούλης  από την Ηλιούπολη. Ούτε χθες το βράδυ ήταν στην ΑΕΚούπολη μαζί με τα αδέρφια που μας έκαναν περήφανους. Μόνος του είχε φτάσει μια φορά στην Ορεστιάδα, οπότε χθες και πριν επιτραπεί η... μεμονωμένη μετακίνηση θα ήταν εκεί. Για την ΑΕΚ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ. Για αυτόν όμως την πήραμε την κούπα. Και σίγουρα εκεί ψηλά, στο μεγάλο πάρτι που έγινε ο Πάνος ήταν ο πιο χαρούμενος . Ο αρχηγός της εξέδρας με τα δικά του συνθήματα, αποκλειστικά για το βόλεϊ. Γιατί ήταν ο μόνος που είχε αυτό το τμήμα πάνω από όλα. Κι όταν στην Φιλαδέλφεια είχαμε πάρτι τα χρόνια της απόλυτης κυριαρχείας αυτός έτρεχε μόνος του αλλού για αυτή την ΑΕΚ, για να την ανεβάσουμε εμείς στην Α1 που έλεγε το σύνθημα. Δεν σε ξεχνάμε ποτέ αδερφέ. Κι ας πέρασαν 15 χρόνια. Κάτι τέτοια βράδια σαν το χθεσινό ακόμη περισσότερο. Την ΑΕΚάρα της καρδιάς δεν την ξεχνάμε...

@ Κι από εκείνο το φάιναλ φορ, άρχισε πάλι η κατρακύλα. Τα τεράστια λάθη, τα χρέη, η πτώση. Η κατάρρευση, η επιστροφή στη Β Εθνική και μετά σιγά σιγά πάλι η άνοδος. Πρόπερσι κι ακόμη περισσότερο πέρυσι που τα πράγματα ήταν δυσκολότερα το αντρικό βόλεϊ ήταν το πιο Αντρικό τμήμα. Με μπάτζετ τελείως της πλάκας,  με τα φώτα να πέφτουν σε όλα τα άλλα, με μόνο πλεονέκτημα απέναντι στους άλλους το όνομα ΑΕΚ και το ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ κλίμα κατάφερε να κερδίσει την άνοδο, κάτι που έμοιαζε απίθανο δεδομένων των συνθηκών. Ακόμη και τα μπαράζ εκτός έδρας τα έπαιξε. Ο Κλαρούδας και τα παιδιά ήταν γίγαντες αλλά δεν πρέπει να ξεχάσουμε τώρα που μετράει το ταξίδι όταν έχουμε δέσει στην Ιθάκη και τον Κώστα Κωλέτη, τον πιο πετυχημένο έφορο της περυσινής χρονιάς που μόνο πρόσφερε στην ΑΕΚ ξεκινώντας από την Β Εθνική όταν κανείς δεν έμπαινε και οι πιο πολλοί είχαν ξεχάσει πως υπάρχει το τμήμα που χθες το βράδυ μας έκανε περήφανους.

@ Γενικά σήμερα λειτουργεί η μνήμη. Το καλοκαίρι της αβεβαιότητας και της προοπτικής επιστροφής στην... Α2 μοιαζεί πια τόσο μακρινό όχι επειδή έγινε κάποια θαύμα αλλά επειδή δυο άνθρωποι που ήδη έχουν άλλο ένα τεράστιο φορτίο, την επιστροφή της Βασίλισσας στην φυσική της θέση, έβαλαν το χέρι στην τσέπη και το κεφάλι στον ντορβά για να μπορέσει η ΑΕΚ όχι απλά να κατέβει στην Α1 αλλά και να φτάσει να κατακτήσει τον πρώτο τίτλο της ιστορίας της νικώντας στην πορεία τις καλύτερες ομάδες την μία μετά την άλλη. Χάρη στους απίστευτους παικταράδες μας που όποιος τους είδε χθες κατάλαβε γιατί ονομάζεται η συγκεκριμένη ομάδα ΑΕΚ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ και βέβαια μην ξεχάσουμε τον Κλαρούδα που έφτιαξε αυτή την ομάδα με ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ δουλειά και τον βοηθό του, τον ΚΥΡΙΟ Φλαούνα που στον μαγικό κόσμο της ΑΕΚ ήταν αυτός που έγραψε ιστορία με τον πρώτο τίτλο.  Μια τεράστια επιτυχία και ένα ταξίδι που βέβαια δεν τελειώνει εδώ. Είναι μόνο η αρχή. Οχι μόνο για το τμήμα βόλεϊ αλλά για τον σύλλογο ΑΕΚ.  Που έρχεται από παντού. Για το ποδόσφαιρο δεν θα πούμε πολλά σήμερα. Αυτή την ΑΕΚ θέλαμε από την πρώτη αγωνιστική γιατί αυτή ΜΠΟΡΕΙ να είναι. Κι όπως συμφώνησε κι ο Τράι μέρα που περνάει δεν ξαναπερνάει. ΑΕΚάρα για πάντα. Φίλε για σένα...